Perspresentatie van 19 november 1999
David Endt 19 November 1999

Soms juicht dit hart, dit Ajax-hart. Soms juicht hartelijk dit hart.
Wanneer Ajax triomfen viert, wanneer Cruijff dribbelt, wanneer Van Basten omhaalt, wanneer Bergkamp stift, wanneer Knopper dreunt.
En mijn hart juicht wanneer ik, in gedachten, de bomen rond een stadion loom zie bewegen. Decor van zekerheid achter een decor van verwachting, hoop en jubel.

Mijn hart schrikt....en juicht, zachtjes, wanneer ik weet hoe hels Pjotr blafte bij het rondgaan van het nachtelijk stadionbastion. Pjotr woonde op het hoekhuis bij Vak A en sloeg briesend aan om ons, hollende junioren, schrik aan te jagen. Zes rondjes, zes keer Pjotr's schorre brul. Je wist dat het ging komen en toch schrok je, elke keer.

Mijn hart zucht met mijn hijgend ademen wanneer Bob in het schommelende winterlicht van het trainingsveld zijn bevel tegen de wind in roept: En één....En twee....En drie....Vier tweehonderd meters tot slot van De Meer af, naar De Meer toe. Bob, heer en meester van De Meer.

Elk plekkie kende je.
De pisbakken bij Vak G, het bruggetje naar Voorland, het graf van Pjotr (toch wachtte je op zijn brulblaf bij het passeren van het hoekhuis), de letters van het scorebord. Elk geluid kende je: het klompengeslof van Jan Lens, de sleutels van Tante Greet, de oooeeii van het publiek bij een gemiste kans, het holle schot van de bal in de sportzaal. Elke geur kende je: die van het greppeltje naast het Voorland-veld, die van de kroketten van Frits op de tribune, die van de modder van De Meer.
Ik herinner en mijn hart juicht.

Soms huilt mijn hart, mijn Ajax-hart.
Huilt het smartelijk wanneer ik langs de Middenweg rijd en daar, links, een zanderige vlakte ontwaar. Een hek buigt in zijn hengsels.
Waar zijn mijn bomen, waar ligt Pjotr, waar hingen de loketten naar de slootkant? Waarheen beval Bob ons? Geen rood vier-letter woord van magie. Woeste diepte van een meer. Eens De Meer.
Smartelijk huilt dit hart.

Beter is het om niet te kijken. Maar terug te kijken. Het geluk wint het van de melancholie.
Prachtige Meer. Verteld en gevoeld door de heer van De Meer.
Dan juicht mijn hart!